Valse hanenkam
| Valse hanenkam | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||
| Valse hanenkam (Hygrophoropsis aurantiaca) | |||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||
| Hygrophoropsis aurantiaca (Wulfen) Maire (1921) | |||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||
Valse hanenkam op  Wikispecies
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
De valse hanenkam (Hygrophoropsis aurantiaca) behoort ondanks het met lamellen bedekte hymenium tot de orde Boletales. Hij kreeg zijn naam vanwege de verwarring met de hanenkam.
Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
De hoed is 2 tot 6 centimeter breed en heeft een lichtgele tot oranje kleur, het oppervlak is droog en voelt viltig aan. De lamellen zijn geel tot oranje gekleurd en gevorkt. Ze lopen vanaf de steel en zijn meerdere malen gevorkt. De steel heeft ongeveer dezelfde kleur als de hoed en is gedeeltelijk buigzaam. Het vruchtvlees is relatief zacht.
De sporen zijn wit, glad en hebben een grootte van 5,5 tot 7 × 3,5 tot 4,5 micrometer.
Verspreiding[bewerken | brontekst bewerken]
De valse hanenkam kan worden gevonden van (soms augustus) september tot november in het naaldbos, waar hij als saprofyt op de grond leeft, maar ook op dood hout groeit.
De valse hanenkam komt voor in Noord-Amerika en Europa.
Toxicologie[bewerken | brontekst bewerken]
De valse hanenkam is eetbaar, maar heeft weinig voedingswaarde. Bij gevoelige mensen en grote hoeveelheden kan de paddenstoel een opgeblazen gevoel en diarree veroorzaken. De oorzaak hiervan is tot op heden onbekend.
Galerij[bewerken | brontekst bewerken]
Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]
- Ewald Gerhardt: BLV Bestimmungsbuch Pilze. Weltbild, Augsburg 2003, ISBN 3-8289-1673-2. p50
- Ewald Gerhardt: Pilze. Treffsicher bestimmen mit dem 3er-Check. BLV Verlagsgesellschaft mbH, ISBN 3-405-16128-2. p80